Confraria da Virxe do Carme - Barallobre

Reflexión do Santo Pai Bieito XVI do Evanxeo 

deste V Domingo de Pascua - Ciclo A

Papa Bieito XVI.  V Domingo de Oascua. Ánxelus. Xesús, camiño cara o Pai

Texto completo:

Queridos irmáns e irmás:

O Evanxeo deste quinto domingo de Pascua propón un dobre mandamento sobre a fe: crer en Deus e crer en Xesús.  En efecto, o Señor di aos seus discípulos: «Crede en Deus e crede tamén en min» (Xn. 14, 1).  Non son dous actos separados, senón un único acto de fe, a plena adhesión á salvación levada a cabo por Deus Pai mediante o seu Fillo unixénito.  O Novo Testamento puxo fin á invisibilidade do Pai.  Deus mostrou o seu rostro, como confirma a resposta de Xesús ao apóstolo Filipe: «Quen me vexa a min, viu ao Pai» (Xn. 14, 9).  O Fillo de Deus, coa súa encarnación, morte e resurrección, librounos da escravitude do pecado para darnos a liberdade dos fillos de Deus, e deunos a coñecer o rostro de Deus, que é amor: Deus pódese ver, é visible en Cristo.  Santa Tareixa de Ávila escribe que non hai que «apartarse de industria de todo o noso ben e remedio, que é a sacratísima humanidade do noso Señor Xesucristo» (Castelo interior, 7, 6: Obras Completas, EDE, Madrid 1984, p. 947).  Por tanto só crendo en Cristo, permanecendo unidos a El, os discípulos, entre quen estou tamén nós, poden continuar a súa acción permanente na historia: «En verdade, en verdade dígovos -di o Señor-: o que cre en min, tamén el fará as obras que eu fago» (Xn. 14, 12).

    A fe en Xesús leva seguilo cada día, nas sinxelas accións que compoñen a nosa xornada.  «É propio do misterio de Deus actuar de maneira discreta.  Só aos poucos vai construíndo a súa historia na gran historia da humanidade.  Faise home, pero de tal modo que pode ser ignorado polos seus contemporáneos, polas forzas de renome na historia. Padece e morre e, como Resucitado, quere chegar á humanidade soamente mediante a fe dos seus, aos que se manifesta.  Non cesa de chamar con suavidade ás portas do noso corazón e, se lle abrimos, fainos lentamente capaces de -ver-» (Xesús de Nazaret II, Madrid 2011, p. 321). San Agostiño afirma que «era necesario que Xesús dixese: “Eu son o camiño, a verdade e a vida” (Xn. 14, 6), porque unha vez coñecido o camiño faltaba por coñecer a meta» (Tractatus in Ioh., 69, 2: ccl 36, 500), e a meta é o Pai.  Para os cristiáns, para cada un de nós, por tanto, o camiño ao Pai é deixarse guiar por Xesús, pola súa palabra de verdade, e acoller o don da súa Vida. Fagamos nosa a invitación de san Boaventura: «Abre, por tanto, os ollos, tende o oído espiritual, abre os teus beizos e dispón o teu corazón, para que en todas as criaturas poidas ver, escoitar, encomiar, amar, venerar, glorificar e honrar ao teu Deus» (Itinerarium mentis in Deum, I, 15).

    Queridos amigos, o compromiso de anunciar a Xesucristo, «o camiño, a verdade e a vida» (Xn. 14, 6), constitúe a tarefa principal da Igrexa. Invoquemos á Virxe María para que asista sempre aos pastores e a cuantos nos diversos ministerios anuncian a alegre mensaxe de salvación, para que a Palabra de Deus difúndase e o número dos discípulos multiplíquese (cf. Fei. 6, 7).

Santo Pai Bieito XVI.  Rezo do Ánxelus, Praza de San Pedro, 22 de maio – 2011