Confraria da Virxe do Carme - Barallobre

Reflexión do Santo Pai Francisco do Evanxeo 
deste IV Domingo de Pascua - Ciclo A

  

O Bo Pastor.  Papa Francisco

Texto completo:

O evanxelista Xoán preséntanos, neste IV Domingo do Tempo Pascual, a imaxe de Xesús Bo Pastor.  Contemplando esta páxina do Evanxeo, podemos comprender o tipo de relación que Xesús tiña cos seus discípulos: unha relación baseada na tenrura, no amor, no coñecemento recíproco e na promesa dun don inconmensurable: «Eu vin -di Xesús- para que teñan vida e téñana en abundancia» (Xn. 10, 10). Tal relación é o modelo das relacións entre os cristiáns e das relacións humanas.

  Tamén hoxe, como en tempos de Xesús, moitos se propoñen como «pastores» das nosas existencias; pero só o Resucitado é o verdadeiro Pastor que nos dá a vida en abundancia. Convido a todos a ter confianza no Señor que nos guía. Pero non só nos guía: acompáñanos, camiña connosco.  Escoitemos a súa palabra con mente e corazón abertos, para alimentar a nosa fe, iluminar a nosa conciencia e seguir os ensinos do Evanxeo.

  Neste domingo recemos polos pastores da Igrexa, por todos os bispos, incluído o bispo de Roma, por todos os sacerdotes, por todos.  En particular, recemos polos novos sacerdotes da diocese de Roma, aos que acabo de ordenar na basílica de San Pedro.   Un saúdo a estes trece sacerdotes.  Que o Señor nos axude a nós, pastores, a ser sempre fieis ao Mestre e guías sabios e iluminados do pobo de Deus confiado a nós. Tamén a vós, por favor, pídovos que nos axudedes: axudarnos a ser bos pastores. Unha vez lin algo fermosísimo sobre como o pobo de Deus axuda aos bispos e aos sacerdotes para ser bos pastores.  É un escrito de san Cesáreo de Arlés, un Pai dos primeiros séculos da Igrexa.  Explicaba como o pobo de Deus debe axudar ao pastor, e poñía este exemplo: cando a tenreira ten fame vai onde a vaca, á súa nai, para tomar o leite. Pero a vaca non lla dá enseguida: parece que a conserva para ela. E que fai a tenreira?  Chama co fuciño ao teto da vaca, para que salga o leite.  Que fermosa imaxe!  «Así vós -di este santo- debedes ser cos pastores: chamar sempre á súa porta, ao seu corazón, para que vos dean o leite da doutrina, o leite da graza, o leite da guía».  E pídovos, por favor, que importunedes aos pastores, que molestedes aos pastores, a todos nós pastores, para que vos deamos o leite da graza, da doutrina e da guía.  Importunade! Pensade nesa fermosa imaxe da tenreira, como importuna á súa mamá para que lle dea para comer.

  A imitación de Xesús, todo pastor «ás veces estará diante para indicar o camiño e coidar a esperanza do pobo -o pastor debe ir ás veces adiante-, outras veces estará simplemente no medio de todos coa súa proximidade sinxela e misericordiosa, e en ocasións deberá camiñar detrás do pobo para axudar aos atrasados» (Exhortación apostólica Evangelii gaudium, 13). Oxalá que todos os pastores sexan así! Pero vós importunade aos pastores, para que vos dean a guía da doutrina e da graza.

  Este domingo celébrase a Xornada mundial de oración polas vocacións. Na Mensaxe deste ano lembrei que «toda vocación (...) require sempre un éxodo de si mesmos para centrar a propia existencia en Cristo e no seu Evanxeo» (n. 2). Por iso a chamada para seguir a Xesús é ao mesmo tempo entusiasmante e comprometedora. Para que se realice, sempre é necesario establecer unha profunda amizade co Señor a fin de poder vivir del e para El.

  Recemos para que tamén neste tempo moitos mozos oian a voz do Señor, que sempre corre o risco de ser sufocada por outras moitas voces. Recemos polos mozos: quizá aquí, na praza, haxa algún que oe esta voz do Señor que o chama ao sacerdocio; recemos por el, se está aquí, e por todos os mozos que son chamados.

Santo Pai Francisco.  Rezo do Ánxelus, Praza de San Pedro, 11 de maio – 2014