Confraria da Virxe do Carme - Barallobre

Reflexión do Papa Bieito XVI do Evanxeo deste III Domingo de Pascua

Camiño de Emaús. Papa Bieito XVI.  Rezo do Ánxelus, Praza de San Pedro, 6 de abril – 2008

Texto completo

O evanxeo deste domingo “o terceiro de Pascua” é o soado relato chamado dos discípulos de Emaús (cf. Lc 24, 13-35). Nel se nos fala de dous seguidores de Cristo que, o día seguinte ao sábado, é dicir, o terceiro desde a súa morte, tristes e abatidos deixaron Xerusalén para dirixirse a unha aldea pouco distante, chamada precisamente Emaús. Ao longo do camiño, uníuselles Xesús resucitado, pero eles non o recoñeceron. Sentíndoos desconsolados, explicoulles, baseándose nas Escrituras, que o Mesías debía padecer e morrer para entrar na súa gloria. Despois, entrou con eles en casa, sentou á mesa, bendiciu o pan e partiuno. Nese momento recoñecérono, pero el desapareceu da súa vista, deixándoos asombrados ante aquel pan partido, novo signo da súa presenza. Os dous volveron inmediatamente a Xerusalén e contaron aos demais discípulos o que sucedera.

A localidade de Emaús non foi identificada con certeza. Hai diversas hipóteses, e isto é suxestivo, porque nos permite pensar que Emaús representa en realidade todos os lugares: o camiño que leva a Emaús é o camiño de todo cristián, máis aínda, de todo home. Nos nosos camiños Xesús resucitado faise compañeiro de viaxe para reavivar no noso corazón a calor da fe e da esperanza e partir o pan da vida eterna.

Na conversación dos discípulos co peregrino descoñecido impresiona a expresión que o evanxelista san Lucas pon nos beizos dun deles: «Nós esperabamos...» (Lc 24, 21). Este verbo en pasado dio todo: Cremos, seguimos, esperamos..., pero agora todo terminou. Tamén Xesús de Nazaret, que se manifestou como un profeta poderoso en obras e palabras, fracasou, e nós estamos decepcionados.

Este drama dos discípulos de Emaús é como un espello da situación de moitos cristiáns do noso tempo. Ao parecer, a esperanza da fe fracasou. A fe mesma entra en crise por mor de experiencias negativas que nos levan a sentirnos abandonados polo Señor. Pero este camiño cara a Emaús, polo que avanzamos, pode chegar a ser o camiño dunha purificación e maduración da nosa fe en Deus.

Tamén hoxe podemos entrar en diálogo con Xesús escoitando a súa palabra. Tamén hoxe, el parte o pan para nós e entrégase a si mesmo como o noso pan. Así, o encontro con Cristo resucitado, que é posible tamén hoxe, dános unha fe máis profunda e auténtica, tépeda, por dicilo así, polo lume do acontecemento pascual; unha fe sólida, porque non se alimenta de ideas humanas, senón da palabra de Deus e da súa presenza real na Eucaristía.

Este estupendo texto evanxélico contén xa a estrutura da santa misa: na primeira parte, escóitaa da Palabra a través das sacras Escrituras; na segunda, a liturxia eucarística e a comuñón con Cristo presente no sacramento do seu Corpo e do seu Sangue. A Igrexa, alimentándose nesta dobre mesa, edifícase incesantemente e renóvase día tras día na fe, na esperanza e na caridade. Por intercesión de María santísima, oremos para que todo cristián e toda comunidade, revivindo a experiencia dos discípulos de Emaús, redescubra a graza do encontro transformador co Señor resucitado.

Papa Bieito XVI.  Rezo do Ánxelus, Praza de San Pedro, 6 de abril – 2008