O Cabaleiro “André Barallobre”.
André Barallobre, nado na Parroquia de
Barallobre no ano 1460, e falecido na Parroquia San Xiao de Carballo, no Concello de
Friol, no ano 1536.
En San Xiao de Carballo, a comezos do século
XII, un antepasado seu procedente de Barallobre construíu a casa da
familia, aproveitando unha doazón de Pedro Froilaz, Conde de Traba. Nesa época comeza a xeneralizarse o uso do
apelido entre a nobreza, e indicaba case sempre procedencia territorial, neste
caso a parroquia de Barallobre, situada á beira da Ría de Ferrol. Reforza este feito, contrastado, as
propiedades que posuía en Barallobre e en boa parte de Ferrolterra, o conde de
Traba e a súa familia.
Segundo a Crónica de Xoán de Barallobre,
André naceu no castelo, tamén chamada Casa-forte, de Barallobre ó
Varallobre. Quedou orfo de pai e nai
dende neno. O seu pai fora un onfluinte
cabaleiro da súa época, do acostamento dos Ulloa (Condes de Monterrey e donos
do Castelo de Pambre) quen permaneceu ao marxe das guerras
"irmandiñas". Andrés Barallobre chega a ser cabaleiro de D. Sancho
Sanches de Ulloa, conde de Monterrei. Participa nas reunións dos nobres galegos
que se opoñen ao proceso de centralización imposto polos Reis Católicos a
finais do século XV. Andrés participou
co Mariscal don Pedro Pardo de Cela na guerra que mantivo con Fernando de
Acuña, enviado dos Reis Católicos. Cando
as tropas de Isabel e Fernando cercan ao Mariscal Pardo de Cela nas terras de
Mondoñedo, Andrés Barallobre acode na súa axuda cun grupo de cabaleiros. Escapa
do axustizamento do Mariscal Pedro Pardo de Cela, o 17 de decembro de 1483, en
Mondoñedo. En represalia as tropas
castelás derruban a súa casa forte de Friol ou Casa-fuerte de Barallobre que
foi arrasada polos castelán e nela morreu a súa esposa Tareixa de Prado. Fuxido ao Pazo de Golmar, na parroquia de
Santo André de Roade en Sobrado dos Monxes, fundeu o ouro que ainda lle quedaba
en lanzas que agochou nas columnas da lareira do Pazo. Na fachada do Pazo colocou o brasón dos
Barallobre, unha árbore trenzada, e inclue a agia símbolo dos Pardo de
Cela. En setembro de 1486 entrevístase
cos Reis Católicos en Melide, expoñéndolles os razoamentos dos nobres galegos
en contra da centralización. Morreu o 27 de maio de 1536 no Pazo de Golmar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario