Confraria da Virxe do Carme - Barallobre

Domingo 5 de Coresma - Ciclo A, 2 de abril – 2017

Lectura do Evanxeo segundo Xoán,  (Xn. 11, 3 - 7. 17. 20 - 27. 33b - 45)

“A morte de Lázaro – Xesús é a resurrección e a vida”

Naquel tempo as irmás de Lázaro mandaron a dicirlle a Xesús:

-          Señor, mira, o que amas está enfermo.

O oílo, dixo Xesús:

-          Esta enfermidade non é para a morte, senón para a gloria de Deus, a fin de que por ela se glorifique o Fillo de Deus.

Xesús queríalles moito a Marta, á irmá dela, e mais a Lázaro.  Aínda que oíu que este estaba enfermo, deixouse estar aínda por dous días no sitio onde se atopaba.  Despois disto, díxolles ós discípulos:

-          Vaiamos outra vez á Xudea!

Cando chegou Xesús, atopouse con que Lázaro xa levaba catro días no sepulcro.
Cando oíu Marta que Xesús estaba chegando, saíulle ó encontro. María, en cambio, quedou na casa. Díxolle entón Marta a Xesús:

-          Señor, se ti estiveses aquí, meu irmán non morrería; pero eu sei que, aínda agora, Deus che concederá calquera cousa que lle pidas.

Xesús díxolle:

-          Teu irmán resucitará.

Marta respondeulle:

-          Ben sei que resucitará na resurrección, no día derradeiro.

Díxolle Xesús:

-          Eu son a resurrección e a vida. Quen cre en min, aínda que morra, vivirá; se todo o que vive e cre en min, non morrerá endexamais. Cres ti isto?

Ela respondeu:

-          Si, Señor: eu creo que ti es o Cristo, o Fillo de Deus, que había de vir ó mundo.

O ver Xesús que ela estaba chorando, e tamén os xudeus que viñeran con ela, apertóuselle o corazón e, profundamente conmovido, preguntou:

-          ¿Onde o puxestes?

Contestáronlle:

-          Señor, ven ver.

E Xesús botouse a chorar. 

Entón comentaban os xudeus: "Ai que ver como o quería!"  

Pero algúns deles dixeron: "E logo este, que deu vista ós ollos dun cego, non podía facer que non morrese?"

Xesús estremecéndose de novo, chegou á sepultura. Era unha cova, e tiña unha pedra por riba.

Xesús ordenou:

-          Arredade a pedra.

Marta, a irmá do finado, díxolle:

-          Señor, xa cheira, que leva catro días.

Xesús contestoulle:

-          Non che dixen que se cres, verás a gloria de Deus?

Arredaron entón a pedra. Xesús ergueu os ollos e dixo:

-          Meu Pai, douche grazas porque me escoitaches.  Eu ben sabía que ti sempre me escoitas, pero díxeno pola xente que está aquí, para que crean que ti me mandaches.

E dito isto, gritou con voz forte:

-          Lázaro, ven para fóra!

Saíu o morto; tiña os pés e as mans atados con vendas e a cara envolta nun sudario. Xesús ordenoulles:

-          Desenleádeo e deixádeo ir.

Entón, moitos dos xudeus que viñeran onda María, vendo o que fixo, creron nel.

Palabra de Deus.

A resurrección de Lázaro